Die kloof van Rolando, ook bekend as die Sentrale Sulcus, is 'n prominente vou in die serebrale korteks van die brein wat die frontale lob van die pariëtale lob skei. Dit is vernoem na Luigi Rolando, 'n Italiaanse anatoom wat dit die eerste keer in die 19de eeu beskryf het. Die kloof van Rolando is 'n belangrike landmerk in neuroanatomie, aangesien dit die brein verdeel in twee hoofstreke wat verantwoordelik is vir verskillende funksies. Die frontale lob word geassosieer met hoër kognitiewe funksies soos denke, beplanning en besluitneming, terwyl die pariëtale lob betrokke is by sensoriese prosessering en ruimtelike bewustheid.